Home sweet home..

De lancering van mijn nieuwe site, van de Academie voor Liefhebben.. Zo blij mee!
(Wel beta he, ik blijf sleutelen en werken er aan.)

Dit blog is het blog dat het moeilijkste zal zijn om ‘even’ te schrijven. Het blog waar ik al zo vele varianten van in mijn hoofd heb geschreven. Mooie versies overigens.. maar ja, staat niet op ‘papier’.
Deze versie wel. Leuk, ik ben zelf ook benieuwd.

Waarom het moeilijkste?
De afgelopen paar jaar heb ik me helemaal gefocused en verdiept in dat waar deze site een uiting van is.
Liefhebben.
Dit is wat ik te doen heb. Ten diepste voelend, zien, weten dat ik hier helemaal thuis ben.
En dat dan serieuzer nemen dan ooit. Terwijl alles in mij ontspande. Hmmm.
Dat hele proces.. hoe blog ik dat?? Om jullie éven mee te nemen naar ‘mijn wereld’ van de afgelopen paar jaar, en de ontstaansgeschiedenis van de Academie voor Liefhebben.
Zoals het er nu uitkomt dan maar.

Een nieuwe periode
Mijn oude site, alle projecten, ideeën, initiatieven,… alles deed ik de deur uit.
Hoe leuk ook, en hoe enthousiast ze me ook maakte, ergens onderweg was me zó helder geworden dat ik óók leegliep van al die vele leuke dingen die ik deed. Het voedde mij niet genoeg, maakte dat ik toch weer met stress werkte (ik had mezelf beloofd dat niet meer te doen). En ik weet nog dat Hét Moment me meteen helemaal licht en rustig maakte.

Hét Moment
Het was op Schier (monnikoog voor de niet noorderlingen) waar ik en mijn boeken op mijn heilige 2 weekse zomer retraite in stilte en ruimte waren. Er was een moment dat alles samenviel. Hoe ik mij voelde en wat ik ineens ‘zag’.
Een heuse epiphany had ik. Een grote. Hij kwam enorm aan.
Ik zag hoe anders de wereld en mensen er uit zagen door de bril waardoor ik tóen keek. Het gordijn schoof open. Het werd me helder. Hoe mannen en vrouwen elkaar in al hun glorie zouden kunnen gaan zien en ervaren, net zo als ik toen deed. En hoe ze zichzélf zouden gaan zien! Wat een uitzicht! Ik werd intens gelukkig.
Ik ben vanaf dat moment, nu 2 jaar en nog-wat-maandjes  terug, ook helemáál ‘mij’ geworden, in ál mij facetten.
En dat zag er toch nog net anders uit..  Ik had toch voor een groot deel de vrouw en Liefhebber in mij op de tweede plaats gezet. Ook al had ik daar al jaren de meeste affiniteit mee, ook in het coachings- en trainingswerk dat ik deed, het volgende kwartje moest nog vallen: ik zag het als luxe en niet als basis. Dus nam ik het minder serieus.

Werk en een beetje emigreren
Ik was druk met werk maken van werk, en dat was mijn scope nadat ik uit een langdurige relatie en stressvolle tijd vanuit Rotterdam naar Groningen vertrok (ja, een beetje emigreren dus). Op mijn onderbuik. Want geen idee wat ik daar ’te doen had’.. het voelde gewoon heel goed om die kant op te gaan. (Goeie keuze overigens, ik woon en leef er met veel plezier.)
En naar die onderbuik luisteren had ik inmiddels echt geleerd. Je weet wel, van die situaties die op het scherpst van de snede zijn en je voélt gewoon: dit moet ik nu doen. Terwijl je hoofd klaar staat om een verhaal te maken of te geloven, zegt je buik ‘no way’. En de laatste grote No Way .. had mij mijn vertrouwen volledig teruggegeven in mijn gutfeeling.
Groningen was ook zo’n gutfeeling.

Hof van Eden
En de uitkomst van mijn nieuwe site, van dit werk waar ik me nu opnieuw helemaal op focus (in plaats van deels en het ooit meer opzij geschoven te hebben).. dat was gutfeeling mét epiphany.. nou, da’s nog eens een combinatie kan ik je vertellen. Super powerr..
Goed, de grap was, dat ik over dat beeld dat ik kreeg, met zoooveel schoonheid en helderheid,
met zoveel ‘weten’ dacht:
als andere mensen dít ook konden zien.. dan, dan was de oneenigheid weg, de wrijving en weerstand tussen mannen en vrouwen (en tussen m/m en v/v) weg, óórlogen weg.. ja, ik durf: het Hof van Eden openbaarde zich. Nieuwe Stijl.

Film of beweging
Nou ja.. je snapt: een bijzonder moment waar ik nog verder over kan uitdijen, maar voor nu even.. Ik was gegrepen door wat ik zag en voelde. Dit moest iedereen zien. Dus een film! Er popte een film op. Ik ging een film maken over dit beeld, die wereld, dat onderwerp!
Ik skypte meteen met een leuke filmmaker die ik kende, stuiterend van enthousiasme. Hij hoorde me aan, zaagde me door en zei: jee.. dit is groots. Dit is geen film, dit is een hele beweging!
En nadat ik nog even bezig ging ‘mijn film’ vorm te willen geven, kwam ook de rust.. die van: doe het stap voor stap, je hebt nu alle tijd, want je bent thuis met wat je werkelijk wilt in de wereld.

Rust en verdieping
Ik nam die rust. Ik ging verdiepen. Ik ging opnieuw trainingen volgen. Nog meer lezen. Processen in mijzelf, met mannen, met vrouwen, relaties en mezelf onder de loep nemend. Workshops en sessies geven. De vrouw in mij steeds waarachtiger toestaan. Business doen opnieuw uitvinden, the more feminine way.. Het proces van ontwikkelen van de Academie voor Liefhebben dus helemaal toestaan.
Mijn visie en expertise groeide en de vorm ontstond ook meer en meer. Het grote verschil met andere dingen die ik deed: ik deed het niet op de energie van enthousiasme, van vuur, ik deed het ‘met olifantenpassen’ zoals ik het noemde. Niet heel snel, maar wel diepe, duidelijk stappen. Op de grond.
Gegrond en de wijsheid in mij volgend. Meer dan het vuur. Wauw. Het is nog een uitdaging, but I’m doing it!
Wat dat verder allemaal met MIJ deed kun je hier verder lezen..

Wat ik híer wil zeggen is: de beweging (waar de filmmaker het over had) is op gang gekomen. In mijzelf en in interactie met anderen. Mannen en vrouwen werden geraakt en wilden meer weten, ervaren, doen om die man of vrouw in henzelf ook meer te begrijpen en het veel leuker, fijner, levendiger, krachtiger en interessanter te hebben in hun (intieme) levens.
Ik ontdekte daarin nog weer méér dingen. And so it went on..

Tijd
Het maakproces was er een van vallen en opstaan. En van groei!
Ik wilde toch nog steeds te hard, of er waren hobbels op de weg die nog even iets nodig hadden.
En het maken van de site.. nou ja, dat was een uitdaging op zich.
Nu gelukkig helemaal in flow! Het is tijd!
Dus ik ben er!
Blij.
En een beetje spannend.
Want dit werk is me zo dierbaar, een echt verlengstuk van mij, dat het naar buiten komen met deze site ook wel wat kwetsbaar voelt.
Een beetje leuk-eng.

Daar doe ik het dan maar mee. Geeft ook a tingly feeling van levenslust.
Wat fijn voelt. Zinderend.. jammie.

Ja, Home Sweet Home dus.
Alsof ik er nooit weg ben geweest.
Ik heb er zin in.

En dus welkom!
U hoort van mij.

En als je verder wilt snuffelen in een inhoudelijker blog lees dan
Hoe 10 (+1) Mythes je van meer Liefhebben kunnen afhouden

 

Liefhebbende groet!

 

Oh, en die film.. die komt er nog wel!